Wprowadzanie formuł do komórek arkusza kalkulacyjnego
Formuły wykorzystuje się do oceny danych zawartych w rysunku oraz do przeprowadzania obliczeń. Formuły są zawsze poprzedzone znakiem równości (=) i składają się z kombinacji funkcji, adresów komórek lub operatorów, które łączą różne wartości w nową wartość, bądź też z identyfikatora pola umożliwiającego wybór danych dołączanych do obiektu.
Formułę można wprowadzić do komórki na trzy różne sposoby:
Samodzielnie wprowadź formułę na pasku formuły.
W tym celu należy użyć poleceń w menu Wstaw > Funkcja i Wstaw > Kryteria; zob. „Wstawianie funkcji” poniżej.
W komórce wiersza nagłówka w bazie danych, kliknij przycisk i wybierz w otwartym oknie dialogowym pole lub funkcję; zob. Definiowanie funkcji lub pola w kolumnie bazy danych.
Aby samodzielnie wprowadzić formułę, wykonaj następujące kroki:
Zaznacz komórkę.
Najpierw wprowadź znak równości (=), a następnie wpisz formułę na pasku formuły arkusza kalkulacyjnego. Formuła może zawierać funkcje, identyfikatory pola danych, operatory, odwołania do komórek i/lub stałe wartości. Podczas wpisywania wyświetli się lista opcji odpowiadających wyszukiwanej frazie; kliknij dwukrotnie pozycję, aby ją wybrać.
Gdy formuła jest kompletna, kliknij zielony znacznik wyboru lub naciśnij klawisz Enter, aby ją zatwierdzić. Aby anulować, kliknij czerwony krzyżyk lub naciśnij klawisz Esc.
Formuła zostanie wykonana po zatwierdzeniu zawartości komórki. Wymagane jest, aby w ustawieniach arkusza zaznaczyć uprzednio pole Automatyczne przeliczanie; zob. Menu arkusza.
Wstawianie funkcji
|
Polecenie |
Lokalizacja |
|
Funkcja |
Wstaw (menu arkusza) |
Wprowadzanie formuł za pomocą poleceń Funkcja i Kryteria:
Zaznacz komórkę.
Najpierw wpisz znak równości (=). Wprowadzone dane są automatycznie wyświetlane na pasku formuły w arkuszu.
Zaznacz odpowiednie polecenie, a następnie wybierz żądane(-ą) pole lub funkcję z okna dialogowego „Funkcje”; zob. Okno dialogowe Funkcje.
Formuła zostanie wstawiona na pasku formuły arkusza.
Postępuj zgodnie z jedną następujących metod pracy:
Jeżeli funkcja wymaga wprowadzenia liczb lub tekstu, wpisz argument między nawiasami. Przejdź do kroku nr 7.
Jeśli funkcja wymaga zaznaczenia określonych kryteriów, w menu arkusza wybierz Wstaw > Kryteria.
Jeżeli klikniesz polecenie Kryteria, otworzy się okno dialogowe „Kryteria”, o ile zaznaczono wcześniej obiekt. Jeśli nie, przejdź do kroku nr 6.
Postępuj zgodnie z jedną z następujących metod pracy:
Aby jako kryteria wyboru zastosować tylko atrybuty zaznaczonego obiektu, należy zaznaczyć te atrybuty, a następnie przejść do kroku nr 7.
Aby wyznaczyć inne kryteria lub zaznaczyć atrybuty innych obiektów na rysunku, kliknij przycisk Niestandardowe.
Na ekranie wy okno dialogowe „Kryteria”. Określ w nim kryteria funkcji. Zob. Okno dialogowe Kryteria.
Gdy formuła jest kompletna, kliknij zielony znacznik wyboru lub naciśnij klawisz Enter, aby ją zatwierdzić. Aby ją anulować, kliknij czerwony krzyżyk lub naciśnij klawisz Esc.
Formuła zostanie wykonana po zatwierdzeniu zawartości komórki. Wymagane jest, aby w ustawieniach arkusza zaznaczyć uprzednio pole Automatyczne przeliczanie; zob. Menu arkusza.
Składnia formuł
Formuły mają stałą składnię. Jeśli nie wprowadzisz poprawnie formuły, w komórce - zamiast wyniku formuły - zostanie wyświetlona ona sama. Dwa najczęściej spotykane błędy dotyczące składni to: pomijanie okrągłych nawiasów i obowiązkowych przecinków, gdy wprowadzono argument. Poniższa tabela szczegółowo opisuje składnię formuł.
|
|
Symbol |
Objaśnienie |
Przykład |
|
Składnia ogólna |
Znak równości = |
Znak równości poprzedza formułę. Ponadto wyznacza również wartość zmiennej. |
=CriteriaVolume(t=wall) |
|
Nawiasy okrągłe ( ) |
Argumenty funkcji są ujęte w nawiasy okrągłe. Stosuje się je także w równaniach arytmetycznych. |
=acos(0,6) =A6+(A6*,07) |
|
|
Nawiasy kwadratowe [ ] |
Lokalizację rekordu umieszcza się w nawiasach kwadratowych. |
=R IN ['myformat'] |
|
|
Kropka . |
Punkt wstawia się między nazwę rekordu a pole. |
=Furniture.Type |
|
|
Dwukropek : |
Znak ten umieszcza się w odwołaniach do komórek między różnymi poziomami ścieżki. |
=MyWorksheet:A1 |
|
|
Przecinek lub średnik , lub ; |
Służy jako separator rozdzielający różne wartości w argumencie funkcji. Użyj średnika, jeżeli system operacyjny stosuje przecinek jako separator liczb dziesiętnych. |
=sum(A2,E3) =sum(A2;E3) |
|
|
Pojedynczy cudzysłów ‘ |
Stała jest ujęta w pojedynczy cudzysłów. |
=Appliances.'Model #' |
|
|
Znak dolara $ |
Jest używany do odwołania bezwzględnego |
=A4*$B$1 |
|
|
Podwójna kropka .. |
To odwołanie do zakresu komórek. |
=sum(A10..A12) |
|
|
Operatory arytmetyczne |
Znak plus + |
Dodaj |
=A6+A8 |
|
Łącznik - |
Odejmij |
=A6-A8 |
|
|
Asterysk * |
Pomnóż |
=A6*,06 |
|
|
Ukośnik / |
Podziel |
=B3/12 |
|
|
Daszek/Karetka ^ |
Podnieś do potęgi |
=13^2 |
|
|
DIV |
Dzielenie całkowite (zwraca liczbę całkowitą) |
=36 DIV 5 |
|
|
MOD |
Reszta z dzielenia (zwraca resztę z dzielenia liczby całkowitej) |
=36 MOD 5 |
|
|
Operatory relacji (w połączeniu z funkcją If) |
Znak równości = |
Jest równy |
=if((L='L2'),Area,0) |
|
Znak nierówności (lub Option + = w systemie macOS) <> lub |
Jest różny od |
=if((S<>'Dryer'),B9,0) |
|
|
Znak mniejszości < |
Mniejszy od |
=if((C7<100),100,C7) |
|
|
Mniejszy lub równy (lub Option + < w systemie macOS) <= lub |
Mniejszy lub równy |
=if((E2<=G2),0.05,G2) |
|
|
Znak większości > |
Większy od |
=if((C7>100),100,C7) |
|
|
Większy lub równy (lub Option + > w systemie macOS) >= lub |
Większy lub równy |
=if((E2>=G2),0.05,G2) |
Pogram zinterpretuje numer jako tekst, jeśli numer zostanie ujęty w pojedynczy cudzysłów (np. '40'). Ten sam efekt można także uzyskać, zaznaczając typ formatowania Tekst w zakładce Liczba w oknie „Format pola”.
Formuły odpowiadają podstawowym zasadom algebry. W poniższym przykładzie wartość komórki C28 zostanie najpierw pomnożona przez 12. Od wyniku zostanie odjęta wartość 4,5. Uzyskany wynik zostanie następnie podzielony przez 12.
=((C28*12)-4.5)/12
Arkusze wykorzystują wbudowane funkcje, w tym funkcje matematyczne oraz funkcje, które pobierają dane z obiektów na rysunku. Jeśli chcesz użyć jednej funkcji lub kilku funkcji arkusza kalkulacyjnego w jednej formule, należy wpisać ją ręcznie, ewentualnie zaznaczyć żądane funkcje i kryteria (jeśli to konieczne) we właściwych oknach dialogowych. W tym celu należy użyć poleceń w menu Wstaw > Funkcja i Wstaw > Kryteria. Aby uzyskać więcej informacji na temat użycia funkcji, zob. Funkcje arkuszy kalkulacyjnych.
Jeżeli wystąpi problem logiczny lub arytmetyczny, w komórce zostanie wyświetlony kod błędu.
|
Kod błędu |
Objaśnienie |
|
#NAME? |
Nazwa pola w wierszu nagłówka nie istnieje w pliku; zob. Definiowanie funkcji lub pola w kolumnie bazy danych |
|
#VALUE! |
Argument zawiera nieprawidłowy typ danych dla tej formuły. Przykładowo: komórka, do której odsyła formuła matematyczna, zawiera tekst. |
|
#CVAL? |
Nie można rozpoznać odwołania cyklicznego. |
|
?Result? |
Typ wyniku nie został rozpoznany. |
|
#OPCODE? |
Błąd wewnętrzny |
|
#DIV 0! |
Wystąpił błąd: dzielenie przez 0. |
|
#FAC? |
Wprowadzone dane nie zostały rozpoznane. |
|
#OBJ! |
Nazwa tego arkusza kalkulacyjnego nie istnieje lub nazwa rekordu nie istnieje. |
|
#CSTATUS? |
Funkcje są zagnieżdżone zbyt głęboko (ponad dziesięć poziomów). |
Odwołanie do innych komórek w arkuszu
Formuła może odwoływać się do zawartości jednej komórki lub większej liczby komórek. Komórki te mogą znajdować się w tym samym arkuszu (odwołanie wewnętrzne), ale mogą również należeć do innego arkusza w tym samym pliku (odwołanie zewnętrzne).
W przypadku odwołania zewnętrznego należy podać pełną ścieżkę do innego arkusza. Poniżej została przedstawiona składnia dla zewnętrznego odwołania w formule.
|
Składnia |
Przykład |
|
nazwa arkusza kalkulacyjnego:adres komórki |
=MyWorksheet:A1 |
|
nazwa arkusza kalkulacyjnego:zakres adresów |
=SUM(MyWorksheet:A1..A12) |
Jeśli nazwa arkusza zawiera spacje, nazwę należy umieścić w pojedynczym cudzysłowie, np.: ='Appliance Schedule'. A1
Aby zaktualizować odwołanie zewnętrzne, w menu akusza zaznacz Plik > Przelicz.
Odwołania względne i bezwzględne
Odwołanie do komórki może mieć charakter względny lub bezwzględny. Jeśli przeniesiesz formułę, która zawiera odwołanie, odwołanie bezwzględne nadal będzie odsyłało do oryginalnego adresu komórki. Odwołanie względne natomiast zmienia się w zależności od położenia komórki, w której znajduje się odwołanie.
Użyj znaku $, aby wskazać, że jest to odwołanie bezwzględne. Znak $ blokuje element odwołania, który znajduje się przed nim. Zob. następną tabelę.
|
Kombinacja |
Opis |
|
$A1 |
W tym przypadku odwołanie do kolumny jest bezwzględne (zostało zablokowane), natomiast odwołanie do wiersza względne. Oznacza to, że odwołanie będzie zawsze dotyczyć tej samej kolumny, natomiast wiersz może się zmieniać, jeśli formuła zostanie przeniesiona/skopiowana do innego wiersza. |
|
$A$1 |
Zarówno odwołanie do kolumny, jak i wiersza jest bezwzględne. Formuła zawsze będzie odsyłać do pierwotnej komórki, niezależnie od miejsca, gdzie zostanie użyta. |
|
A$1 |
W tym przypadku odwołanie do wiersza jest bezwzględne (zostało zablokowane), natomiast odwołanie do kolumny względne. Oznacza to, że odwołanie będzie zawsze dotyczyć tego samego wiersza, natomiast kolumna może się zmieniać, jeśli formuła zostanie przeniesiona/skopiowana do innej kolumny. |
W poniższym przykładzie formuła: =AVERAGE(B1..B3) została umieszczona w komórce B4. Gdybyśmy skopiowali formułę w komórce E9, formuła zostanie automatycznie dostosowana i wyglądałaby tak: =AVERAGE(E6..E8). Wynika to z tego, że oba odwołania są względne: zarówno odwołanie do kolumny, jak i do wiersza ulegnie zmianie stosownie do komórki, w której znajdzie się formuła. W takim przypadku odwołanie zawsze dotyczy trzech komórek, które znajdują się bezpośrednio powyżej formuły.
Potrzebujesz więcej informacji? Poproś o pomoc naszego wirtualnego asystenta Dexa! 